ایمان خود را چگونه حفظ کنیم
تقدیم به شما خوبان ♥
ایمان
چیزی که این روزها آن را گم کرده ایم
یکتا پرستی یعنی ... اول الاه !
هیچ کس،هیچ آرزو و هیچ چیزی را در حد خدا نپرستیم و نخواهیم.
اگر نماز میخوانیم ،انرژی های منفی خود را تخلیه میکنیم تا حضور الاه را بهتر لمس کنیم.
اگر خوبی می کنیم میخواهیم به قدرتمان بیافزاییم چه بسا خوبی کردن ، انرژی مثبت را درونمان به گردش میاورد!
روزه میگیریم تا بر امیال مادی ودنیوی چیره شویم و از الاه غافل نشویم!
هرچه خوبتر باشیم، زندگی بهتر داشته و آرامش را عمیق تر تجربه خواهیم کرد!
چراکه او بی نیاز است.
خانواده چیزیست که درطبیعت هم یافت میشود
اگر ما پیامبران و امامانمان را دوست داشته باشیم مشکلی نیست
مشکل زمانی شروع میشود که آنها را بیشتر از جل جلاله صدا میکنیم و این شریک قائل شدن است.
اگر یکبار امام رضا را صدا کنیم باید ده بار الاه را صدا کنیم.
اما آنان که راه خود را گم کرده اند، همه را صدا میکنند اما الله را نمیبینند ،گرچه الله مهربان است اما همین موضوع باعث میشود ، ایمانمان سست شود چون پیامبران وامامان معصوم تلنگر و هدایتی روشن هستند به سمت پروردگار.
ما مقصد را رها کرده و به ساربانان دلبسته ایم!
این خطاست
آری این گناه است!
حواسمان باشد
مال،ثروت،فرزند و ... نباید شریک الاه شوند.
وهرچه کنیم بخاطر به تعادل رساندن خودمان است تا به او نزدیک شویم.
شرط همنشینی با پادشاه جهانیان ، زلال بودن است
پس هرچه کنید برای زلال بودن خود نکرده اید تا به الاه برسید
تا او هست،نیاز به واسطه ای نیست
اما ذات انسان دوست داشتن و زیبایی را میپسندد
چه عیبی دارد خاله و دایی و عمو را دوست داشت اما اگر پدر یا مادر خوبی داشته باشید بیشتر خانه آنها میروید یا خاله و دایی وعمو؟ دیگر خداوند که بالاار از تمام اینهاست.
باید درست و غلط را تشخیص دهید
چون
مرز بین این دو،گرگ و میش است.
یا حق
الهه آجرلو - فاخته